Trestornu depresivu mayor

Alvertencia: Wikipedia nun ye un consultoriu médicu nin farmacolóxicu. Si piensa que precisa ayuda, por favor, fale con un profesional de la salú.

Trestornu depresivu mayor
enfermedad (clase) (es)
trastorno depresivo (es) , Depresión, enfermedá y salú mental

El trestornu depresivu mayor (MDD poles sos sigles n'inglés) (tamién conocíu como depresión clínica, depresión mayor, depresión unipolar o trestornu unipolar depresivu; o como depresión recurrente nel casu de presentase repitíos episodios) ye una enfermedá mental que se caracteriza por un estáu d'ánimu invasivo y persistente acompañáu d'una baxa autoestima y una perda d'interés o de prestar (anhedonia) n'actividaes que de normal se consideraríen entreteníes. El términu “depresión” ye utilizáu de munches formes distintes. Ye comúnmente utilizáu pa referise a esti síndrome, pero puede referise, tantu a otros diversos estaos d'ánimu o a un estáu d'ánimu n'específicu. El trestornu depresivu mayor ye una condición qu'afecta de manera adversa a los familiares, compañeros de trabayu o d'estudiu, a los vezos de suañu y alimentación y la salú polo xeneral. Nos Estaos Xuníos, cerca del 3.4% de les persones con depresión mayor llegaron a cometer suicidiu y cerca del 60% de les persones que cometieron un suicidiu, sufríen de depresión o de dalgún otru desorde d'ánimu.^[1]

El diagnósticu del trestornu depresivu basar nes esperiencies del paciente, nel comportamientu reportáu por amigos o familiares y una evaluación del estáu mental. Nun esiste una prueba de llaboratoriu que diagnostique'l trestornu de depresión mayor; sicasí, los médicos xeneralmente soliciten pruebes que revelen condiciones físiques que puedan provocar síntomes similares. Comúnmente, les persones que carecen d'esti trestornu empiecen a amosar síntomes ente los 20 y 30 años, con mayor presencia ente los 30 y los 40 años.^[2]

Les persones son trataes con antidepresivos y, en munchos casos, reciben asistencia, particularmente terapia cognitiva conductual.^[3] El tratamientu per mediu de melecines paez ser efeutivu, sicasí n'ocasiones l'efeutu vese reflexáu namái en pacientes que carecen de depresión severa.^[4][5] La hospitalización apuerta a necesaria en casos acomuñaos con auto-negligencia o cuando hai ciertu nivel de riesgu de dañu a sigo mesmu o a otres persones. La terapia electroconvulsiva podría ser otra alternativa pa tratar el trestornu depresivu mayor. El desenvolvimientu del trestornu varia llargamente, dende un episodiu de selmanes, hasta una enfermedá crónica. Los individuos ablayaos tienen una menor esperanza de vida qu'aquellos ensin depresión, esto rellaciónase de gran manera cola susceptibilidá a carecer enfermedaes médiques. Nun ta claru si la medicación afecta'l riesgu de cometer suicidiu. Tou tipu de pacientes, tanto actuales como aquellos que carecieron la enfermedá en dalgún puntu, pueden resultar estigmatizaos.

L'entendimientu de la naturaleza y les causes de la depresión evolucionaron a lo llargo de los sieglos, anque esti ye incompletu y dexó munchos aspeutos de la depresión como oxetu de discutiniu y d'investigación. Causes propuestes inclúin factores psicolóxicos, psicosociales, hereditarios, evolutivos y biolóxicos. L'abusu de sustancies al llargu plazu puede causar o empiorar síntomes depresivos. Tratamientos psicolóxicos tán basaos en teoríes de personalidá, comunicación interpersonal y aprendizaxe. La mayoría de les teoríes biolóxiques centrar nos químicos monoaminos como son la serotonina, noradrenalina y dopamina, que atópense de forma natural nel celebru y ayuden a la comunicación ente célules nervioses. Esti conxuntu de síntomes (síndrome) foi nomáu, descritu y clasificáu como unu de los trestornos del estáu d'ánimu na edición de 1980 del manual de diagnósticos de l'Asociación Estauxunidense de Psiquiatría.

1. ↑ Error de cita: La etiqueta <ref> nun ye válida; nun se conseñó testu pa les referencies nomaes IntegrativeSuicide
2. ↑ «Major Depressive Disorder». American Medical Network, Inc.. Consultáu'l 15 de xineru de 2011.
3. ↑ Driessen, Ellen; Hollon, Steven D. (2010). "Cognitive Behavioral Therapy for Mood Disorders: Efficacy, Moderators and Mediators". Psychiatric Clinics of North America 33 (3): 537–55.
4. ↑ Fournier JC, DeRubeis RJ, Hollon SD, et al. (xineru de 2010). «Antidepressant drug effects and depression severity: a patient-level meta-analysis». JAMA 303 (1):  páxs. 47–53. doi:10.1001/jama.2009.1943. PMID 20051569. 
5. ↑ Kirsch I, Deacon BJ, Huedo-Medina TB, Scoboria A, Moore TJ, Johnson BT (febreru de 2008). «Initial severity and antidepressant benefits: a meta-analysis of data submitted to the Food and Drug Administration». PLoS Med. 5 (2):  páxs. y45. doi:10.1371/journal.pmed.0050045. PMID 18303940.